«خرده روایت‌های کلان»؛ داستان از همین‌جا آغاز می‌شود. از همین نقطه که در فرهنگ هر ملتی، «کلان‌روایت»هایی وجود دارد که خیلی از جزئیاتش هم به‌خاطر نقل‌شدن سینه‌به‌سینه دستکاری شده و گاه کاملاً عکس آن چیزی که اتفاق افتاده روایت می‌شود. بدتر این‌که از عنوان چنین عبارت‌هایی برای تفسیر تمام اتفاق‌های ریزودرشت روز هم استفاده می‌شود و نخستین نتیجه چنین رفتاری «درجازدن» است!
یکی از نمونه‌های چنین کلان‌روایتی در ایران، همین قصه «ترکمانچای» است. درحالی‌که ایران بدون آمادگی و تنها کمی بعد از باختن یک جنگ مفصل به نیروهای روسیه مشغول برآورد خسارت‌ها و رفع‌ورجوع قرارداد «گلستان» بود، عده‌ای راه افتادند و فرمان جهاد دادند و جنگی دیگر به راه انداختند که در نتیجه‌اش روسیه قدرتمند دوباره به خاک ایران زد و تنها راه ترک مخاصمه، قرارداد دیگری بود برای پرداخت خسارت و تقدیم‌کردن بخش دیگری از ولایات همسایه خزر ایران به روسیه، برای نجات بخش دیگری از آذربایجان که زیر تیغ بود!
همین مسئله بهانه‌ای شد تا امروزه‌روز هربار پایِ بستن یک قرارداد خارجی به میان می‌آید، پای ترکمانچای را به میان بکشند و با لعنت‌فرستادن به عباس‌میرزای جوان، مذاکره‌کننده طرف ایرانی را از آن مرحوم هم بدتر ‌بدانند و قرارداد بسته شده را هم از ترکمانچای بدتر تلقی‌کنند؛ حتی اگر اصلاً ندانند ماجرای عهدنامه ترکمانچای چه بوده است؛ یا از خود بپرسند اگر به جای عباس‌میرزای جوان‌مرگ بودند، آیا کاری بهتر از شستن خونی به خون دیگر می‌کردند؟
در مقطعی از تاریخ کشورمان که خیلی هم دور نیست و همین چندسال پیش را دربرمی‌گیرد، «برجام» تبدیل به عهدنامه‌ای شد بدتر از ترکمانچای! عده‌ای مخالف برجام؛ روحانی و دولتش را بدتر از پادشاهان قاجار معرفی کردند و حتی آن‌ها را به خیانت به میهن و دادن امتیاز به بیگانه متهم می‌‌ساختند! ایران به‌گفته مسئولان، در قدرتمندترین دوران آمادگی دفاعی و توانمندی نظامی خود به‌سر می‌برد. ازسویی حتی «ترامپ» هم اعتراف کرد؛ ایران کشوری است که هیچ‌گاه بازنده جنگی نبوده است؛ اما مشخص نیست چرا عده‌ای مدام نگران «ترکمانچای»های دیگر هستند. نگران این‌که مبادا بازنده جنگی باشیم یا دولت و حکومت‌ ما برای تضمین قدرتش به حمایت قوای نظامی یک کشور خارجی نیازمند باشد! همه این نگرانی‌هایی (که باید امیدوار باشم از سر «میهن‌دوستی» واقعی است)، با کلیدواژه «وطن» و «وطن‌دوستی» و البته گاهی با چاشنی اغراق و سیاسی‌کاری ابراز می‌شود.
این روزها دوباره داستان «تقسیم دریای خزر» مطرح شده است تا دلواپسان در داخل و خارج، بازهم یاد «ترکمانچای» کنند. حتی پسر شاه مخلوع، از لس‌آنجلس پیام می‌فرستد که چرا مردم در ارتباط با کاهش سهم ایران در دریای خزر کاری نمی‌کنند و عکس‌العملی نشان‌نمی‌دهند؟! او مدعی شده؛ سهم ایران درحال از دست رفتن است و مردم باید از طریق فشار آوردن به مجلس، جلوی تصویب کنوانسیون را بگیرند. این جنجال از هفته گذشته و پس از آن آغاز شد که ظریف، وزیرخارجه کشورمان به منظور پاسخ به پرسش چند تن از نمایندگان مجلس شورای اسلامی درباره این موضوع، به بهارستان رفت. اگرچه نمایندگان طرح‌کننده سؤال درنهایت از توضیحات ظریف قانع شدند، اما همین امر کافی بود تا افکار عمومیِ حساس نسبت به مسئله خزر، درمعرض تحریکات رسانه‌ای خارجی قرار بگیرد.  اگرچه وزارت خارجه کشورمان، تاکید کرده؛ هیچ‌گونه تحول جدیدی در این عرصه روی نداده است، اما بازهم جنجال رسانه‌ای جدیدی در این‌باره شکل گرفته که هم‌چنان هم ادامه دارد. در سطح خارج از کشور، موج ضدیت‌ها با کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر با ایراد ادعاهایی هم‌چون از دست رفت سهم ۵۰درصدی ایران، عقب‌نشینی وزارت‌خارجه ایران از منافع ملی و حتی خیانت به تمامیت ارضی کشور طرح شده است. در داخل هم باردیگر شبهه‌هایی در این‌باره مطرح شده و عده‌ای مدعی هستند در پنجمین اجلاس سران کشورهای ساحلی دریای خزر، ایران از حق حاکمیت خود عقب‌نشینی کرده است یا مقام‌های سیاسی ایران برای جلب رضایت روس‌ها، حاضر به پذیرش کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر شده‌اند؛ یا این‌که سهم ایران به کمتر از 20 درصد رسیده است و شبهه‌ها و شایعه‌های زیاد دیگری که در این‌باره مطرح می‌شود.
سیدعباس موسوی، سخنگوی دستگاه دیپلماسی کشورمان می‌گوید:  «هیچ اتفاق تازه‌ای در موضوع خزر رخ نداده» و تأکید کرده: هر پنج کشور تلاش کرده‌اند به راه‌حلی برسند که مستلزم کار فنی و حقوقی بسیار دقیق است و حرف‌هایی که در این زمینه مطرح می‌شود، فاقد مبنا و ناموجه است. ظریف در جریان پاسخ به پرسش نمایندگان در مجلس گفته بود: «در این کنوانسیون، ما در زمینه پهنه یا بستر دریای خزر به نتیجه نرسیده‌ایم و قرار شد براساس قراردادهای دوجانبه، مذاکره صورت گیرد. درمورد سطح آب قرار شد تنها قوانینی وضع شود که مورد تأیید هر پنج کشور باشد. سواحل دریای خزر در بخش ایران مناسب نیست و برخلاف سایر کشورهای حوزه دریای خزر، ایران سواحل مناسبی ندارد؛ لذا قرار شد در ترسیم خط مبدأ موردی تصویب شود که همه کشورها آن را تأیید کنند.»
بنا بر تاکید ظریف و برخلاف نگرانی‌های موجود در عرصه عمومی، در کنوانسیون خزر به‌هیچ‌وجه به موضوع تحدید حدود بستر و زیربستر، همچنین تعیین خطوط مبدأ پرداخته نشده و این موضوعِ چالشی که سال‌هاست مورد توجه ایران قرار داشته، هم‌چنان مسکوت مانده است و در نشست‌های بعدی قرار است به این مسائل پرداخته شود.
آنچه مشخص است، این‌که ایران قرار نیست در بحث رژیم حقوی دریای خزر، از تمامیت ارضی‌ خود بگذرد. جمشیدممتاز، استاد حقوق بین‌الملل در این باره می‌گوید: «کشورها دربستر و زیربستر دریاها از حاکمیت ملی برخوردار نیستند. ما در این‌جا حقوق حاکمه و حق بهره‌برداری از منابع داریم؛ بنابراین قرار نیست [با توافق یا بدون آن] چیزی به خاک کشورها اضافه یا از آن کم شود.»
در حال حاضر تقریباً ۹۰درصد کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر نهایی شده که در «آکتائو» به امضا رسیده و تنها دو مورد تعیین خطوط مبدأ و تحدید حدود بستر و زیربستر دریا باقی مانده که نیاز به مذاکره بیشتر و تعامل بین کشورهای عضو دارد. ابتدا باید مذاکرات درباره روش‌های ترسیم خط مبدأ مستقیم نهایی شود، سپس برمبنای آن، رژیم حقوقی تحدید حدود در قالب یک موافقت‌نامه پنج جانبه تدوین شود. پس از آن، لایحه مربوط به آن برای تصویب نهایی به مجلس شورای اسلامی ارائه شود که هنوز هیچ‌کدام از این مراحل طی نشده است. عده‌ای در خارج از کشور پیشاپیش نگران ازدست رفتن سهم ایران شده‌اند! جالب این‌که این دلواپسان لس‌آنجلس‌نشین، یادشان رفته بازماندگان رژیمی محسوب می‌شوند که صاحبان آن، متهم به جدا کردن «بحرین» از ایران هستند!
 

او را «ترامپ بریتانیا» نامیده‌اند؛ اما پیش از این گفته بود اسطوره‌اش در سیاست «وینستون چرچیل» است. اما چه «ترامپ» باشد و چه «چرچیل»، برای ایرانی‌ها خیلی فرقی نمی‌کند. پاشنه بریتانیا همیشه روی یک در چرخیده است. «جک استراو» وزیرخارجه سابق بریتانیا، در کتاب اخیر خود اشاره کرده است؛ رابطه پر پیچ و خم بین تهران و لندن به چند قرن قبل بازمی‌گردد. سطح بی‌اعتمادی ایرانی‌ها به بریتانیا به قدری است که یک ضرب‌المثل معروف در این ارتباط رواج پیدا کرد: «زمانی که اتفاق بدی رخ می‌دهد، همیشه کار، کار انگلیسی‌هاست!» استراو، در بخشی از کتاب خود می‌نویسد: «در طول قرن 19 و اوایل قرن 20 به رهبران ایران رشوه می‌دادیم تا برنامه‌های ما را در منطقه پیش ببرند. درمواقع ضروری نیز سربازان خود را وارد منطقه می‌کردیم. ما در جنگ جهانی اول به ایران حمله کردیم که به شروع یک قحطی فاجعه‌آمیز بین مردم منجر شد. در طول جنگ جهانی دوم نیز همراه با روسیه دوباره این کشور را به مدت پنج سال اشغال کردیم. در سال 1941 رضاشاه را سرنگون و فرزندش را به عنوان رهبر جدید انتخاب کردیم.» استراو، در کتاب خود از چرچیل به‌خاطر حمایت از کودتای سال 1953 انتقاد می‌کند. اما «جانسون» برخلاف استراو، فکرمی‌کند. نخست‌وزیر جدید بریتانیا چرچیل را به‌عنوان بزرگ‌ترین قهرمان ملی خود توصیف می‌کند. هرچند به نظر می‌رسد نخست‌وزیر جدید از برخی لحاظ هم‌چون دروغ‌گویی، عوام‌فریبی و بیگانه‌هراسی به همتای آمریکایی خود شباهت دارد؛اما او ترجیح می‌دهد با اسطوره تاریخی خود در بریتانیا مقایسه شود. جانسون، کتابی طولانی‌ درمورد چرچیل و نقش او در شکل‌گیری تاریخ مدرن بریتانیا نوشته است. جانسون، از هوش و تجربه بالای چرچیل و رهبری او در جنگ جهانی دوم تقدیر کرده است. شاید این‌طور به نظر برسد که چرچیل، نقش مهمی در دفاع از دموکراسی‌های غربی داشت؛ اما نخست‌وزیر جدید بریتانیا اقدامات مخرب اسطوره خود را در ایران نادیده گرفته و این، همان چیزی است که نمی‌توانیم نادیده بگیریم. هرچند چرچیل در ایران به اندازه «هیتلر» منفور نیست! 6 آذرماه 1322 و دوسال بعد از اشغال خاک ایران توسط قوای متفقین، کنفرانس چهار روزه رهبران سه کشور عضو متفقین یعنی «‌روزولت» رئیس‌جمهور آمریکا، «چرچیل» نخست‌وزیر انگلیس و «استالین» رهبر اتحاد جماهیر شوروی، در تهران آغاز به کار کرد. چرچیل، تنها برای چند دقیقه در حیاط سفارت شوروی با شاه دیدار کرد که به یک سلام و احوال‌پرسی و گرفتن عکس ختم شد. تنها استالین بود که قبول کرد به دیدار شاه جوان ایران برود. در زمان دیدار استالین با محمدرضاشاه، نیروهای شوروی مسئولیت حفاظت از کاخ سعدآباد را برعهده گرفتند و حتی در راهروهای سعدآباد هم مستقر شدند. دکتر یعقوب‌توکلی (تاریخ‌پژوه)، در این‌باره مطلب جالبی مطرح کرده است؛ درباره این‌که چرا با وجود ظلم‌هایی که چرچیل به ایران کرد، به‌اندازه «هیتلر» منفور نیست! توکلی می‌گوید: «هیچ‌کسی به‌اندازه «چرچیل» در حق ملت ایران ظلم نکرد و مرتکب جنایت نشد. کودتای 1299، روی کار آمدن رضاخان، مسائل مربوط به جنگ جهانی اول، تقسیم خاورمیانه، مسائل مربوط به جنگ جهانی دوم، اشغال ایران، غارت منابع طبیعی ایران و... . در تمام این موارد پای چرچیل وسط معرکه است؛ اما ببینید در فضای تاریخ‌نگاری چه کسی بیشتر از همه منفور است؟ از آن طرف هیچ دولتی به اندازه آلمان برای ما ساخت‌وساز نکرد؛ درصورتی‌که انگلیسی‌ها چیزی برای ایران نساختند. بیشترین ساخت‌وساز و پیشرفت در دوره رضاخان هم کار آلمان‌هاست. اما در ایران وقتی می‌خواهند بگویند فلانی زیرک است، می‌گویند طرف به چرچیل می‌ماند. از طرف دیگر بدنام‌ترین شخصیت در تاریخ معاصر چه کسی است؟‌ هیتلر. او در حق مردم ایران چه بدی کرده است؟‌ در حق ما بدی نکرد. حالا جانسون به‌عنوان کسی که اسطوره خود را «چرچیل» نامیده؛ نخستین اقدام ضدایرانی‌اش را استارت زده است. آن هم در شرایطی که قصد دارد روابط بین بریتانیای‌مدرن و اروپا را دوباره تعریف کند. او چند روز بعد از توقیف نفت‌کش بریتانیا در خلیج‌فارس، از ایده تشکیل ائتلاف دریایی برای تأمین امنیت خلیج فارس دفاع کرد و به شریک همیشگی بریتانیا یعنی آمریکا لبیک گفت. جانسون باید این واقعیت را بپذیرد که شرایط دنیا در مقایسه با دوران چرچیل تغییر کرده است. بریتانیا دیگر یک امپراطوری قدرتمند نیست و او شباهتی با چرچیل ندارد.

سوار زین‌شدن برای زن «مکروه» است!
معاون فرهنگی قوه قضائیه، درمورد حکم شرعی و قانونی دوچرخه و موتورسواری بانوان گفت: در فرهنگ اسلام، سوارزین‌شدن برای بانوان مکروه است؛ اما حرام نیست. از طرف دیگر به زنان دستور داده شده با عفاف و حجاب در اجتماع ظاهر شوند. موتورسواری اشکال شرعی ندارد اما از منظر عفاف، سوارشدن بر موتور ممکن است باعث شود حجاب خانم‌ها کمتر رعایت شود.

وارد انتخابات نمی‌شود
غلامعلی حدادعادل، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: وارد انتخابات ۹۸ نمی‌شوم. قبول دارم جوان‌گرایی باید صورت بگیرد؛ ولی باید به تجربه هم اعتقاد داشته باشیم؛ منظور من از جوان‌گرایی، پیرزدایی است. حدادعادل گفت: 50 درصد شورایی که برای مجلس تشکیل داده‌ایم، جوان هستند.

«جمنا» خار چشم شده!
مهدی چمران، نایب‌رئیس جبهه مردمی نیروهای انقلاب، با انتقاد از این‌که عده‌ای دوست دارند بگویند کار«جمنا» تمام شده، گفت: این یک موج رسانه‌ای است و حکم همان کسی را دارد که شایعه کرد حلوا توزیع می‌شود و خودش هم باور کرد! برخی از این نگرانند که یک جبهه توانسته از طریق سازوکار از پایین به بالا، در مدت کوتاهی فردی را معرفی کند که در مقابل دولت مستقر، ۱۶ میلیون رأی کسب کند.

«فتاح» نیامده، عذرخواهی کرد
رئیس بنیاد مستضعفان درخصوص وضعیت دانشکده خبرگفت: مخلص اساتید، دانشجویان، ایرنا و عوامل آن هستیم؛ قصد جسارت نبوده و اگر ایرادی به عوامل ما از نظر رفتاری برمی‌گردد، معذرت می‌خواهم. فتاح، درعین‌حال گفت: روشن می‌گویم که این‌ها مأموریت داشتند بروند یک تلنگری بزنند؛ چون دیدیم جوان و ساده هستند و چیزی ندارند که از دست بدهند که ما برویم ولی تلنگر را به همه زدیم؛ به آن‌هایی که گرفتند.

کج‌فهمی سیاسی «مزدک»!
 معاون سیمای رسانه ملی، با حضور در جمع خبرنگارها، در واکنش به خبر مهاجرت  گزارش‌گر فوتبال به خارج از کشور گفت: کاری که آقای  مزدک‌میرزایی کرد نه یک اتفاق عام است و نه حرفه‌ای؛ متأسف هستیم که از ایران رفت. البته دلیل رفتن او نبود کار و مشکلات ناشی از آن در صدا و سیما نمی‌تواند باشد. به نظر من این یک اشتباه استراتژیک بود که آقای میرزایی مرتکب شد...به صلاح نبود ایشان چنین تصمیمی بگیرد و برای همکاری به شبکه‌ای برود که عنادش با مردم ایران روشن و آشکار است. کسی که می‌خواهد تفکر وهابیت و عربستان را در چنین شرایطی ترویج کند، به نظرم از فهم کم سیاسی‌اش ناشی می‌شود؛ البته آقای میرزایی هم اصلاً آدم سیاسی نبود. ما هم علاقه‌مند هستیم که برگردد.

وقتی «باهنر» سنت‌شکنی ‌می‌کند
یکی از محورهای ثابت برنامه «جهان‌آرا» که از شبکه «افق» پخش می‌شود، القای مخالفت رهبری با برخی رویکردها در سیاست خارجی و مشخصاً امضای «برجام» است که در خود این پیام را مستتر دارد که دستگاه دیپلماسی منویات رهبری را دور زده است. عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام که خود از چهره‌های شاخص اصولگراست، این رویه یک‌جانبه را شکست؛ آنجا که پاسخ صریحی به ادعای مجری برنامه مبنی بر مخالفت اصولگرایان و رهبری با برجام داد. باهنر، با اشاره به نقل‌قول مجری برنامه درباره مخالفت اصولگرایان با برجام گفت: این‌که می‌گویید جریان اصولگرایی با برجام مخالف بوده است، این را قبول ندارم. فکر می‌کنید اگر برجام مخالف جدی در سطح بالای نظام داشت، کسی این اجازه را داشت که برجام را امضا کند؟ در ادامه، مجری برنامه پاسخ داد: فکر می‌کنم که رهبر انقلاب بزرگ‌ترین مخالف برجام بودند که باهنر گفت: آن وقت چه شد؟ نتوانستند جلوی آن را بگیرند؟ مجری برنامه در همین حال پاسخ داد: ایشان به‌طور‌مشروط برجام را پذیرفتند. باهنر گفت: خیلی وارد این بحث‌ها نشویم. مجری ادامه داد: چرا؟ باهنر گفت: فکر می‌کنید رهبری با برجام مخالف بودند؛ اما نتوانستند جلو آن را بگیرند؟
 

رهبر کره‌شمالی اعلام کرد: موشک‌هایی که به‌تازگی آزمایش شد، هشداری به مانور مشترک کره‌جنوبی و آمریکا بود. خبرگزاری رسمی کره‌شمالی (KCAN) اعلام کرد: موشک‌های تاکتیکی جدید هدایت شونده، شخصاً زیر نظر «کیم جونگ اون» آزمایش شده است. کره‌شمالی بامداد چهارشنبه، یک روز پس از آغاز رزمایش نظامی مشترک آمریکا و کره‌جنوبی، دو فروند موشک جدید آزمایش کرد که چهارمین آزمایش «پیونگ‌یانگ» در دو هفته اخیر است. این خبرگزاری به نقل از رهبر کره‌شمالی گزارش داد: این عملیات هشداری به رزمایش نظامی مشترک آمریکا و کره‌جنوبی است.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسن روحانی، در جمع خبرنگارها در حیاط دولت با تبریک روز خبرنگار،خاطرنشان کرد: درخواست دولت از رسانه‌ها این است که واقعیت‌های جامعه را به مردم انتقال دهند و مشکلات و نظرات جامعه به‌ویژه نخبگان، جوانان و زنان را به دولت منتقل کنند و اگر نقصی در کار ما می‌بینند بدون لکنت، آن نقص را بیان کنند؛ ما از این کار نه تنها خوشحال می‌شویم بلکه آن را به عنوان نشانه درستی از جامعه آزاد می دانیم. دکتر روحانی در ادامه گفت: انتقاد باید دلسوزانه و واقعی باشد و راهکار هم ارائه شود. نتیجه انتقاد این است که خدمات بهتر انجام شود.

 سخنگوی سازمان ملل در یک کنفرانس خبری گفت: سازمان ملل امیدوار است دولت آمریکا راجع‌به حضور یافتن وزیر امورخارجه ایران در مجمع عمومی سازمان ملل، به مقررات کشور میزبان سازمان ملل پایبند باشد. «استفان‌دوژاریک» به خبرنگارها گفت: باید منتظر بمانیم و ببینیم چه اتفاقی در مجمع عمومی می‌افتد، نمی‌توانم پیش‌بینی کنم؛ اما سازمان ملل الزاماتی طبق توافق کشور میزبان دارد و مطابق اصول، امیدواریم هر کشوری که مشمول این مقررات می‌شود، طبق آن عمل کند. هفتاد و چهارمین جلسه مجمع عمومی سازمان ملل، روز ۱۷ سپتامبر در «نیویورک» برگزار خواهد شد.
 

ادامه از صفحه یک ...
جنگ با ایران یا هر کشور دیگری نیست و آماده برقراری روابط همکاری با ایران است. درواقع اکنون به امارات ثابت شده که آمریکا به‌هیچ‌وجه توان دفاع در مقابل متحدانش در منطقه را ندارد؛ بنابراین از آن دلسرد شده و به همین دلیل، ترجیح می‌دهد دست دوستی به سمت ایران دراز کند.
خروج امارات از ائتلاف عربی ضدیمن و ملاقات‌های مختلف با مقامات ایران، بعد از این اتفاق افتاد که سپاه، پهباد آمریکا را در نزدیکی مرز ساحلی امارات ساقط کرد و آمریکا هیچ واکنشی به این حادثه نشان نداد. درواقع بعد از آن حادثه، امارات امیدش را از آمریکا برید و پیغام‌های محرمانه بسیاری به مقامات ایران فرستاد و از آن‌ها خواست راه امارات را از عربستان و آمریکا جدا بدانند.
 البته باید این را هم توجه داشت که سفر هیئت نظامی اماراتی به تهران، به‌معنای عقب‌نشینی امارات نیست؛ بلکه این موضوع نشان می‌دهد که ایران نیز به تلاش‌های امارات پاسخ مثبت داده است؛ زیرا قبل از این تهران تمام درهای خود را در برابر تلاش‌های ابوظبی بسته بود. در تجاوز به یمن و در مسئله تحریک به جنگ علیه ایران، ابوظبی از خطوط قرمز عبور کرد و زمانی که پهپاد آمریکایی سرنگون شده توسط ایران از امارات پرواز کرد، تهران بسیار خشمگین شد. همچنین در مقابل مشارکت امارات در تجاوزهای مستقیم علیه ایران، «سیدحسن‌نصراله» دبیرکل حزب‌اله لبنان، با توصیف کردن عربستان و امارات به شهرهای شیشه‌ای، آن‌ها را تشویق کرد به خاطر اهداف «ترامپ» و اسرائیل، منطقه را ویران نکنند. نتیجه این شد که خروج نیروهای اماراتی از یمن در وهله نخست، بیانگر آن باشد که امارات امید خود را به شرط‌بندی روی حمایت آمریکا در مقابله با ایران از دست داده است.
اقدام امارات با مجوز آمریکا؟
در پاسخ به این پرسش که آیا امارات بدون اجازه آمریکا، این تغییرها را در سیاست خارجی خود کلید زده است، باید گفت؛ اماراتی‌ها این موضوع را با آمریکا در میان گذاشته‌اند تا ضمن کاهش تنش‌ها، از آسیب‌پذیری خودشان در منطقه نیز بکاهند. در واقع احتمالاً امارات به آمریکا اعلام کرده، از آنجا که ایالات متحده در قضیه فجیره با این کشور همراهی نشان نداده است، درنتیجه آن‌ها ناچار خواهند بود مسائل خود را با ایران به صورت دوجانبه حل‌وفصل کنند. بنابراین چنین مسئله‌ای دستور کار مستقل اماراتی‌ها نیست. هر چند در مذاکرات آتی میان ایران و امارات، ممکن است مسائلی مطرح شود که ابوظبی آن را با آمریکا مشورت نکرده باشد.
نارضایتی سعودی‌ها
رسانه‌های سعودی با پیوند خوردن این خبر به بحث عادی‌سازی روابط بانکی میان ایران و امارات، از نوعی خیانت خاموش سخن به میان آورده‌اند. امری که اکنون با توجه به عقب‌نشینی نیروهای اماراتی از یمن و تحلیل‌هایی که از اختلاف میان ریاض و ابوظبی بر سر جنگ در این کشور وجود دارد، سبب شده برخی از کارشناسان معتقد به یک شکاف قابل توجه در ائتلاف عربی به رهبری عربستان در خاورمیانه باشند.
اما پرسشی که این‌جا مطرح می‌شود، این است که آیا عربستان هم راضی به توافق‌های اماراتی-ایرانی است و اگر هم از تغییرهای سیاست خارجی امارات ناراضی باشد، به‌احتمال‌قوی به‌خاطر خروج این کشور از جنوب یمن و درواقع خروج از ائتلاف سعودی و تنها ماندن ریاض در جنگ یمن و تأمین امنیت مرزی جنوب عربستان به یمن است. ممکن است عربستان در خوشبینانه‌ترین حالت، توافق محدود امارات با ایران را همانند دولت آمریکا به چشم راستی‌آزمایی بنگرد و آمادگی ایران برای همکاری و گفت‌وگو با طرفی که دشمنی کمتری با تهران دارد، بسنجد که اگر این توافق مفیدفایده واقع شود، دیگران هم وارد رایزنی‌های رضایت‌بخش با تهران
شوند.
پیامد سفر هیئت اماراتی
درنهایت باید گفت؛ سیاست آمریکا در منطقه خلیج‌فارس، به وضوح شکست خورده و سران عرب منطقه این نکته را دریافته‌اند. بعد از حوادث اخیر در خلیج‌فارس، آمریکا از متحدان خود مانند ژاپن، کره، آلمان و... خواسته در ائتلاف دریایی او جهت تأمین امنیت کشتی‌هایشان در خلیج‌فارس شرکت کنند اما هیچ اقدامی از سوی این کشورها صورت نگرفته و بسیاری از آن‌ها اعلام کرده‌اند که در این ائتلاف شرکت نمی‌کنند. وزیر خارجه آمریکا در نهایت گفت: ایجاد ائتلاف در تنگه‌هرمز نیازمند زمان بیشتری است. در این میان سفر هیئت اماراتی به تهران هر چه که باشد، درهای گفت‌وگو بین دو کشور را باز کرده که با گذشت زمان بیشتر خواهد شد و درنتیجه آن، زمینه برای انجام گفت‌وگوها بین آمریکا و ایران و عربستان تقویت خواهد شد.